Nijhof en Nieuwenhuis zetten kritische kanttekeningen bij optimistische en romantische ideeën over het leren op de werkplek. Zij voeren een stevig pleidooi voor een evidence based benadering van het leren op de werkplek, dat alom wordt gepropageerd als alternatief voor klassikale bedrijfs- en beroepsopleidingen. De werkplek zou een krachtige leeromgeving zijn, leren op de werkplek zou inherent zijn aan de kennisintensieve en –productieve arbeid in de 21e eeuw, op de werkplek zou beter ingespeeld kunnen worden op actuele ontwikkelingen en het leren op de werkplek zou afrekenen met transferproblemen. De werkplek wordt ook steeds vaker beschouwd als goede plek om een beroepsidentiteit en beroepscompetenties te verwerven. De werkplek zou mogelijkheden bieden voor individueel en collectief leren, op de werkplek zouden formeel en informeel leren gecombineerd kunnen worden, en er zou uitwisseling plaats kunnen vinden tussen beroepsbeoefenaren in opleiding en ervaren beroepsbeoefenaren. Leren op de werkplek wordt, kortom, geaffi cheerd als panacee voor allerlei problemen en uitdagingen. Punt is dat we niet zoveel weten van het leren op de werkplek. In de bundel “The learning potential of the workplace’ presenteren Nijhof en Nieuwenhuis de opbrengsten van een onderzoeksproject waarin meer dan dertig onderzoekers uit vijf landen participeerden. Voor het blad Opleiding en ontwikkeling besprak ik de bundel. Haal hier mijn recensie op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten