zaterdag 28 september 2019

Van innovatie naar duurzame verandering - Onderzoeksgroep lectoraat Leren & Innoveren

Op 26 september werd Arienne van Staveren als lector leren & innoveren aan de Marnix Academie geïnstalleerd. Doel van het lectoraat is om onderzoek te doen naar veranderkundige condities voor duurzame ontwikkeling van onderwijsorganisaties. Het lectoraat is verbonden aan de masteropleiding leren & innoveren. Al sinds 2009 ben ik als docent en beoordelaar verbonden aan die masteropleiding. Nadat ik zelf eerder lector Vraaggericht leren was en lector Academische basisschool was ben ik nu graag ingegaan op de uitnodiging van Arienne om deel uit te komen maken van de onderzoeksgroep van het lectoraat leren en innoveren. 
 
Als lid van de onderzoeksgroep Leren & Innoveren zal ik mij met twee thema’s bezig houden:
1. Boundary-crossing, een thema dat bijvoorbeeld van belang is voor bijvoorbeeld de ontwikkeling van 10-14 onderwijs, een doorlopende leerlijn vmbo-mbo-hbo, de samenwerking met het bedrijfsleven, netwerken van (academische)opleidingsscholen en lerarenopleidingen.
2. Normatieve professionalisering, een thema dat van belang is in het kader van het waardengericht ontwikkelen van onderwijs, invullen van je leraarsberoep, schoolleiderschap en toezichthoudersrollen
Tijdens de lectorale rede heb ik de nadruk gelegd op het twee thema (zie de tekst hieronder).

Voor meer achtergrond bij thema 1. verwijs ik naar mijn hoofdstuk ‘Ontwikkeling van vakmanschap vraagt omleren in verbinding’.

Voor de achtergrond bij thema 2. Verwijs ik naar mijn hoofdstuk‘Normatieve professionalisering alskernopgave voor het HRD vak'.

Hieronder nog de korte tekst die ik afgelopen donderdag heb uitgesproken.

Beste Arienne, Beste toehoorder, Onderwijs Nederland,
Dat de wereld snel verandert, dat hadden de Romeinen ook al in de gaten. Maar hoe zo veranderen? Romeinen hadden het hoofd op de romp. Wij maken nog steeds onderwijs voor kinderen met hun hoofd op de romp. Dat doen we zelfs in een tijd waarin kinderen hun hoofd al lang tussen de duimen houden. Wat betekent dat voor die kinderen en wat betekent dat voor hun leraren?  En dan nog iets: de generatie kinderen die nu geboren wordt is de eerste generatie mensen die niet zeker weet of ze dood hoeven gaan. Wat betekent dat voor hun persoonswording? Denk ook eens aan de 16-jarige klimaat activiste Greta Thurnberg. De wereld is “messy business” geworden!
We leven in een ‘ongeborgen tijd’, een tijd zonder houvast. Wat kunnen we doen om ons geborgen te weten in deze ongeborgen tijd?
Als we dat al te weten kunnen komen, dan zijn we er nog niet. Hoe maken we ons dat dan eigen? Shakespeare schreef al eens op:
“Als doen zo gemakkelijk was als weten wat goed is om te doen, zouden kapellen kerken zijn en krotten paleizen (…) Ik kan gemakkelijker twintig mensen leren wat goed is om te doen dan een van die twintig zijn die mijn eigen lessen op moet volgen”.
Onder de noemer normatieve professionalisering wil ik onderzoeken welke handreikingen we leraren kunnen bieden om in de ontwikkeling van hun vakmanschap het goede te doen in het ongeborgene.
Hoe doet u dat?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten