zaterdag 5 maart 2016

Zeven hoofdzonden en de oefening van berouw

Gisteren duikelde ik een gebedenboekje uit mijn jeugd op.


Doordat ik me de laatste tijd verdiep in de zeven hoofdzonden, komt ook de oefening van berouw weer in me op.

Barmhartige God, Ik heb spijt over mijn zonden, omdat ik uw straffen heb verdiend; maar vooral, omdat ik U, mijn grootste Weldoener en het hoogste Goed, heb beledigd. Ik verfoei al mijn zonden en beloof, met de hulp van uw genade, mijn leven te beteren en niet meer te zondigen. Heer, wees mij zondaar genadig!

In een tijd dat mijn leven nauwelijks zonden kende moest ik de oefening van berouw van onze kapelaan of van meneer pastoor vaak opzeggen. Het heeft niet veel geholpen. En nu het leven heel wat zondiger is geworden is de oefening van berouw uit mijn leven verdwenen. Niet dat ik er met afkeer aan terugdenk. Het tegendeel is eerder waar. Ik bewaar dierbare herinneringen aan mijn katholieke opvoeding. Mijn vader nam ons kinderen mee naar de Augustijnenkerk in Eindhoven. De Paterskerk voelt nog altijd als een thuis, ook al is het katholieke geloof uit mij verdwenen. Spijt, straffen en loze beloften hebben plaats gemaakt voor reflectie, dialoog en leren.





5 opmerkingen:

  1. Dag Ton,

    vanmorgen werd ik wakker met in mijn hoofd een aantal gebeurtenissen, waar ik veel spijt van heb.
    Ook ik dacht toen aan de oefening van berouw en kwam zodoende op deze site terecht. Natuurlijk leren we in ons leven de elementen die jij aanhaalt: reflectie, dialoog.
    Maar ik voel ook in berouw de mogelijkheid om delen van ego doorzichtiger te maken en dichter bij God te komen. Werkelijk berouw hebben opent het hart en brengt het dichter bij de Ene.

    Hartelijke groet, Hans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Ton.
    Religie en geloof zijn voor mij, -Als ik zo vrij mag zijn-,twee totaal verschillende zaken geworden. Religie kan des duivels zij indien zij mensen aanzet in Zijn naam te doden.
    Geloof is abstract en is een Geschenk van G'd en als je het onderhoudt en koestert, leeft het in je en zet het je aan het denken.
    Dit geheel individueel.
    Je kunt tot geloof komen door te lijden.
    Als elke dag een feest is, denk je niet aan G'd.
    Als je lijdt en verdriet hebt is Hij véél dichter bij jou, dan bij die feestgangers.
    Dit: Als troost voor de mensen overal ter wereld die lijden!
    Weldra komen G'd's Engelen om het kwade op één hoop te gooien!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een prachtige overdenkingen..berouw is mooi..maar voorkomen is beter dan genezen..leer van de Oude Grieken en hun Cardinale Deugden en de aanvulling van Christus: de Goddelijke Deugden...zie Kathechimus 🌈

      Verwijderen
  3. Op kostschool, waar je dag en nacht in de gaten werd gehouden moesten we iedere 14 dagen biechten. Omdat je niks fout kon doen verzon je maar wat en dat was je grootste zonde! Dit was eind jaren vijftig.

    BeantwoordenVerwijderen